de intensivist

Op 4 november 2023 overleed professor Dinis dos Reis Miranda op 86-jarige leeftijd. Hij was een van de pioniers van de intensive care geneeskunde en ook een van de oprichters van de Europese IC-vereniging ESICM. Dinis is opgeleid tot anesthesioloog in Lissabon. Tijdens zijn militaire dienst werkte hij in Angola, zoals veel Portugezen, om vervolgens via het ziekenhuis in Lissabon en een IC-fellowship in Brugge, België, als hoofd van de chirurgische IC in het Academisch Ziekenhuis Groningen te werken vanaf 1978. De intensive care afdeling in Groningen, al sprak men destijds - terecht - liever van intensive treatment (IT) was onder zijn leiding zowel qua bouw als organisatie innovatief. Dinis onderkende al heel vroeg het belang van de organisatie en het management van de IC voor de uitkomsten van de patiënt, waarbij hij niet alleen veel aandacht vestigde op de samenwerking tussen artsen en verpleegkundigen op de IC, maar ook op de samenwerking met de omringende specialismen. Met zijn drijvende kracht was hij verantwoordelijk voor het bijna mythische groene boek, mythisch voor de oude generatie, over de organisatie van de IC: Management of Intensive Care. Guidelines for better use of Resources. Er is waarschijnlijk niemand in de wereld die zoveel IC’s heeft gezien als Dinis, voortvloeiende uit zijn door de Europese Unie gesubsidieerde projecten Euricus 1, 2 en 3. Bij zijn voordrachten had Dinis een vaste dia van een ‘IC-patiënt’ die rustig in bed zijn sinaasappel aan het pellen was op één van die IC’s die hij bezocht had, waarbij Dinis opmerkte dat wellicht een beter gebruik van middelen mogelijk is. Dinis was een bevlogen man, die ook velen heeft geïnspireerd en meerdere van zijn stafleden zijn uitgevlogen naar andere IC’s om daar leidinggevende posities te vervullen. Hij was ook trots op zijn zoon die zijn pad naar de IC heeft gevolgd, zij het met andere onderzoekinteresses. Naast een bevlogen professional was Dinis ook een toegewijde familieman voor zijn vrouw Teresa en zijn zoons. Wij wensen hen veel sterkte voor de komende periode en we hopen dat de wetenschap over hoe Dinis gewaardeerd werd door zijn collega’s een bron van troost kan zijn.