de intensivist

Rotterdam is een stad met een lange en rijke geschiedenis, maar wie door het centrum loopt, ziet dat niet meteen. Het is vooral de moderne naoorlogse hoogbouw die opvalt en die op veel plaatsen alweer plek moet maken voor nóg hoger en groter. Met opgestroopte mouwen wordt hier gewerkt aan het Manhattan aan de Maas en onder het motto ‘niet lullen maar poetsen’ zijn we hier minstens zo trots op het harde werk als op het resultaat. Elke Feyenoord-supporter zal dat beamen.

Die kenmerkende skyline is al van ver te zien, met daarin een prominente plek voor het Erasmus MC. Dit sluit naadloos aan bij de ambitie van onze organisatie: niet alleen zichtbaar zijn in de stad, maar ook daarbuiten zorg en expertise bieden, zowel nationaal als internationaal. Als intensive care-afdeling zijn we onlosmakelijk verbonden met deze omgeving. Ook onze geschiedenis is relatief jong: wij waren de laatste academische IC die werd samengevoegd tot één organisatie én de laatste die opleidingsaccreditatie ontving van de GIC. Sindsdien zijn de ontwikkelingen snel gegaan en met het open long-beademingsconcept in ons fundament hebben we ons ontwikkeld tot een grote academische IC waar neurotrauma, transplantatie en grote chirurgie een grote rol spelen en waar de patiënten over het algemeen veel problemen hebben en lang opgenomen zijn.

De ambities van het Erasmus MC geven vanzelfsprekend richting aan alles wat wij doen, maar als IC-staf is het ook onze taak om daarbij de menselijke maat te bewaren. Met name voor de patiënten die lang bij ons zijn opgenomen zien we de chronisch kritieke zorg daarom als een aparte discipline. Juist voor deze patiënten is het van belang om af te wegen of het nog passend is wat we doen: een vraag die op elke IC gesteld wordt.

En daarmee is het ook goed om ons te realiseren dat we in onze hoogbouw wel een aparte plek innemen maar er ook voor moeten zorgen de verbinding te houden, in de eerste plaats onderling om op twee locaties met een groot team van artsen, physician assistants en verpleegkundigen onder alle omstandigheden goede zorg te kunnen leveren. Daarnaast de verbinding met onze omgeving. We kunnen onze ambities alleen waarmaken dankzij een goede samenwerking binnen onze IC-regio en met de centra die patiënten naar ons doorverwijzen, bijvoorbeeld voor complexe beademing, extracorporele circulatie ondersteuning of een transplantatie.

De verbinding zoeken we ook op het gebied van onderzoek. Translationeel onderzoek is een belangrijke pijler voor ons: hoe kunnen fundamentele onderzoeksvragen, bijvoorbeeld op het gebied van inflammatie, worden vertaald naar concrete klinische toepassingen? En als jonge afdeling proberen we hetzelfde te doen met innovatie: is het mogelijk om ‘big data’ zinvol toe te passen en kunnen we onze zorg op een duurzamere manier inrichten? Zo ook voor ons onderwijs: hoe kan je kennis beschikbaar maken voor de werkvloer zodat het op een effectieve manier bijdraagt aan het beleid? Met het platform icu.nl hebben we een start gemaakt met een digitale kwaliteitscyclus met als doel de zorg te ondersteunen en verbeteren.

Terwijl er nog druk gewerkt wordt, zijn we dus alweer bezig met nieuwe plannen.

Ach, we zijn eraan gewend dat het werk hier nooit af is en in dit nummer van De Intensivist laten we daar een paar mooie resultaten van zien. De volgende keer dat je naar de skyline van Rotterdam kijkt ziet, zal die ongetwijfeld alweer anders zijn!